Bunca bilginin, enformasyonun, görüntünün arasında az söylemek, sözü yetki ve bilgi sahiplerine bırakmak, görevini en iyi şekilde yaparak onlara yardımcı olmak en doğrusu olsa da bu günlere bir kayıt düşmek adına yazmadan edemedim.
İsmet Özel “of not being a jew” şiirinin son mısralarında sorar “Yahuda değilsem de bende yahudilikte mi yok” diye. “Kimi öptüm de kurtuldu çarmıha çakılmaktan…”
Gazze’ye Yahudanın öpücüklerini yolluyor insanlık. Yahudinin bombaları kadar tahripkar Yahudanın dost görünen hain öpücüğü. Bunca kanın aktığı bir dünyada şiire, kelimeye yer yok. Ama çıplak bir hakikate de en çok şiirin kelimeleriyle yaklaşabiliyor insan. Bu toz dumanın, sisin, fırtınanın içinde şiirin, vicdanın kelimelerin deniz feneri yol gösteriyor.
Merhum Teoman Duralı şairin örttüğü hakikati soğukkanlı filozof lisanıyla aralıyordu. “Küreselleştirilen İngiliz-Yahudi Medeniyeti” derken. Her insan tohumunun dil, millet ayırmaksızın küresel kültürün yahudileştiren toprağına ekilip durulduğu bir dünyada “Gazzeli” olmanın derin sembolik manasına dair düşünmeli bu günlerde.
Yahudilik bir etnik- dini kimlik olmanın ötesinde “ben” merkezli bir varolma biçimi. Başkalarını cehenneme, kendini cennete layık gören, başkalarının cehenneminden, cesetlerinden, kemiklerinden kendisine bir cennet yaratabileceğini düşünen bir oluş. Etrafını demirle, barutla ördükce korkusu, endişesi artan emin olamadığı için kendini bir türlü emniyette hissedemeyen bir bilinç. Yahudi tanrısı da öyle. Evlatlarını ayıran bir baba gibi. Kendi çocuklarını yiyen bir anne. Dünyanın tüm bencilleri gibi, kesin inançlıları gibi. Kendini hak ötekini yok gören. Kardeşinin malına tamah eden, komşusunun tarlasına çöken, arkadaşının hisselerine konan, son vapura kendisi binip iskeleyi yıkan… Dalavereci, amaca giden her yolu mubah gören. Üç kuruşluk dünya menfaati için hatır gönül yıkan, kan döken. İçimizdeki o yahudi aslında dışardaki tüm yahudiler gibi.
Yahudi zihni Gazze ahalisini önce kurduğu zehirli bir dille katlediyor. Firavun’un sihirbazları gibi hakikati, bilgiyi, kelimeleri eğip büküyor, tüm insanlığı efsunluyor, olup durana şaşı baktırıyor. Önce yarattığı ilüzyon dünyasının içinde öldürülenlerin insan olduğunu unutturuyor. Hepimizden bu büyük yalana inanmamızı bekliyor. Demonize ediyor. Canavarlaştırıyor. Filistin’i tarihsizleştiriyor. Dünyanın en zengin diline sahip bir halkı dilsizleştiriyor. Dünyanın en güzel seslerini duyuran bir coğrafyanın sesine tüm dünyayı sağırlaştırıyor. Tüm büyük zalimler gibi kendisinden başkasını görmüyor, kendi sesinden başkası duyulsun istemiyor. Tüm soykırımcılar, tüm büyük katiller gibi kendi tanrısının en büyük olduğunu düşünüyor, tanrıyı kendisi kadar merhametsiz sanıyor, kendi hakikatini en doğru görüyor, aslında kendi benini tanrılaştırıp duruyor. Musa’nın evlatlarını yoldan çıkarıyor, çölde yollarını kaybettiriyor sonunda firavuna teslim ediyor.
Medyanın sihirli efsunlu dili ile hakikati görünmez kılan bu toz dumanın içinde adaletin uzağına düşenler Yusuf’u kuyuya atmaya onu kurtlar yedi yalanını söylemeye çoktan hazır.
Peyki gözü yaşlı Yakup’un sesini kim duyacak. Ona Yusuf’un, hakikatin kokusunu kim duyuracak. Tüm hesapların üstünde altında, geriye Türkiye kalıyor. Türkiye dünyanın vicdanı. Anadolu insanlığın imkanı. Hakikat Yusuf’unu kuyudan çıkaracak, Yahudi olmamanın ihtimalini dünyaya duyurabilecek, Musa’nın hakikatli evlatlarını da Firavun’un eline bırakmayacak. Barışın, refahın, birlikte doyabilmenin mümkün olduğunu gösterebilecek bir imkan. Allah ön adamlarımıza basiret feraset versin. Dünyanın herkes için daha yaşanabilir bir yer olabilmesi için mücadele edebilecek kudret ve azim…
Yorumlar
Yorum Gönder